De Afgelopen maandag mocht de Toren 1 de aftrap voor het nieuwe seizoen doen met een thuiswedstrijd tegen UVS3 uit Nijmegen. Ondanks de “krappe planning” van de kant van onze tegenspelers konden we toch op tijd (om 20.00 uur) beginnen. Voor het gemak zal ik de partijen per bord bespreken.
BORD 1:
Aan het eerste bord mocht Laurens Storms de spits afbijten; hij deed dit met zwart in een soort Franse opening, die hij niet bepaald met de Franse slag speelde. Uiteindelijk wist hij zijn tegenspeler zodanig de duimschroeven aan te draaien dat er (“opeens”) een ondekbaar mat uit de lucht kwam vallen, en het punt dus onze kant op kwam …. . (0-1)
BORD 2:
Aan het tweede bord wist Ron Engelen met wit in één van de vele Spaanse openingsvarianten een uiterst aanvallende stelling op te bouwen; het geven van een kwaliteit zorgde ervoor, dat alle witte stukken zich snel op belangrijke velden konden posteren, waarna een vreselijke mat-aanval de zwarte stelling compleet verwoeste. Ook hier rolde het “puntenballetje” onze kant op …. . (1-0)
BORD 3:
Marcel de Vries probeerde hier met zwart een “soort van Slavisch” uit; dit had blijkbaar niet helemaal het gewenste effect, er ontstond een soort dichtgeschoven stelling waarin Marcel een kwaliteit kwijt raakte. Zijn tegenspeler leek echter spoken te zien, hij had legio kansen om een winnende doorbraak te forceren, maar ging in plaats daarvan onnodig “een verdedigende houding” aan nemen. Toen hij uiteindelijk besloot om toch nog iets op de koningsvleugel te proberen, greep Marcel zijn laatste echte kans en slaagde erin om niet alleen een vrijpion te verkrijgen op de h-lijn, maar deze ook zeer snel te laten oprukken. De witspeler zag het kansloze van verder verzet in, en gaf de partij gewonnen. (0-1).
BORD 4:
Hier mocht ikzelf aantreden met wit; vanuit een zeer klassiek soort damegambiet kwam er een stelling op het bord, waarin de zwartspeler de hele tijd door positioneel nèt iets minder bleef staan. Na een verzwakking van de zwarte pionnenstelling door 13 …. b6 slaagde ik erin om een flink aantal stukken te ruilen, waardoor de zwarte zwartloper van het bord verdween en ik na dameruil mijn toren op de damevleugel via Ta1-Txa3-Tb3 in het spel kon brengen. In het resterende toreneindspel kon ik de zwarte a- en b-pion verschalken, waarna goede techniek voor de afronding zorgde. (1-0)
BORD 5:
Ad Braam hanteerde de zwarte stukken en wist, vanuit een soort Philidor-opening, een prachtig loper eind te bereiken waarin de lopers weliswaar van ongelijke kleur waren, maar waarin de zwarte zwartloper “de goede loper” was, en de witte witloper uitsluitend tegen de eigen pionnen aan keek. Helaas meende Ad in het verre eindspel “een mooie kans” te zien, die anders uitpakte dan hij dacht: het bleek een mooie kans voor wit te zijn, en de witspeler liet zich deze gelegenheid niet afpakken en voerde met strakke hand de witte stukken naar winst …. . (1-0).
BORD 6:
Aan het laatste bord hanteerde René Reulink de witte stukken. Vanuit een soort Slavische opening kwam er een partij op het bord, die in eerste instantie gelijk op leek te gaan. Door diverse oorzaken (ik heb helaas niet alles kunnen volgen) kwam er uiteindelijk een paardeneindspel op het bord (wit: K + P, zwart: K + P + pion). Dit eindspel vergde uiterste nauwkeurigheid van beide spelers, en eerlijk is eerlijk, de zwartspeler wist met (zeer) nauwkeurig spel het smalle pad naar de winst te bewandelen. Niettemin een zeer boeiende partij en een lust voor het oog. (0-1)
Al met al mogen we dus niet klagen over deze eerste winst in het nieuwe SOS seizoen. Dit biedt perspectief en hoop voor de volgende ronde(s), al moeten we natuurlijk altijd maar weer afwachten wat Caïssa voor ons in petto heeft …. .
Tom Brans