Tjee Fred. Wat een vraag?
Regelmatig word ik er door jullie keer op keer op aangesproken dat ik wat meer stappen vooruit moet kijken begin jij nu plotseling erover of ik een heel eind achteruit wil kijken.
Dat kost wel enige moeite want het is lang geleden, maar vooruit( ik bedoel natuurlijk achteruit) ,ik zal mijn best doen.
Ik was denk ik een jaar of 10 toen vriendjes van mij, in de buurt waar ik woonde, op een dag met een schaakbord kwamen aanzetten. Als ik mij goed herinner was er eentje bij die dacht dat hij de regels kende. We raakten geïnteresseerd en zo zijn we toen met spelen begonnen.
We voetbalden al op straat met stenen, we speelden tafelvoetbal, we deden de tour de france na op onze fietsen ten tijde van en zo ging het ook met schaken. Het leuke was doordat je met dit spelletje in aanraking kwam dat je er ook meer van ging horen en over begon te lezen. En zo overkwam het me dat ik hoorde over een kandidatenmatch tussen Boris Spasky en Tigor Petrosjan en even later de zeer spraakmakende match tussen diezelfde Boris Spasky met ene Bobby Fischer. De ouderen onder ons zullen zich dat wellicht nog herinneren. Dat trok zeer veel aandacht in die dagen. Het was ook zeer bijzonder, vooral de manier waarop Fischer zich gedroeg maar ook hoe geniaal hij kon spelen.
Het toeval wilde dat ik lid werd van een tafeltennisvereniging in Arnhem zuid. Iets totaal anders. Omdat ik een zeer goede jeugdspeler bleek kreeg ik veel aandacht van de seniorenspelers. Een van hen, tevens leraar op een vormingscentrum voor werkende jeugd, verhuisde op een dag in 1972 vanuit Arnhem-zuid naar Huissen. (Vormingscentrum voor werkende jeugd bestaat sedertdien al lang niet meer en heeft reeds meerdere transities ondergaan, zoals zoveel zaken die 45 jaar geleden heel gewoon waren)
Mijn ouders besloten in begin 1973 te verhuizen. Ja inderdaad ook naar Huissen.
Sterker nog in dezelfde straat. Zo bestond het dat ik als jongeman van ongeveer 14 regelmatig bij die persoon thuiskwam.
Vaker de zaterdagavond, voordat de periode aanbrak dat ik van het uitgaansleven begon te genieten, maar ook vaker door de week. Hij vond het leuk om mij een beetje te begeleiden. Te praten en ook samen naar muziek te luisteren. Sixties en Seventies muziek. Nu zelfs nog zo populair.
Vanwege zijn muziek connecties kwam ik ook vaker in contact met wat Arnhemse bandjes. Jongens van Long Tall Ernie, Hank the Knife, Moon en ook Aris Takes. Heerlijke tijd was dat.
En op een dag, je raad het al, kwam ook het schaakbord weer op tafel. We speelden veel en gingen ook naar de bibliotheek om schaakboeken te lezen en te bestuderen. Het was in die tijd dat er menig simultaantournee hier in de omgeving werd gespeeld.
De mooiste die ik me kan herinneren was in Musis Sacrum in 1975 vanwege een heropening van een toen volledig verbouwde V&D op het Velperplein. Daar deden voor die tijd illustere namen mee als Timman, Jan Hein Donner, Hans Ree, Genna Sosonko, Kick Langeweg en nog een paar anderen.
Ik heb toen nog tegen Timman gespeeld. Een van zijn hele weinige nederlagen in die tijd…………..
Toen eenmaal de uitgaanstijd was begonnen ben ik die persoon en ook daarmee het schaakspel uit het oog verloren.
Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Dus toen in april 2011, na zo’n 35 jaar niet meer gespeeld te hebben, een advertentie in de krant verscheen van De Toren mbt een simultaanoptreden van Hans Bohm in het oude bibliotheekgebouw aan de Koningsstraat daar heb ik de handschoen maar weer opgepakt. Sinds die tijd, nu ruim 6 jaar geleden, ben ik met veel plezier lid geworden.